براى درک درست رهبرى امام در عصر غىبت، ابتدا باىد توجه کنىم که«غىبت»در اىن جا در مقابل«ظهور»است، نه«حضور».امام را«غایب»نامىده اند؛ زىرا اىشان از نظرها«غایب»است، نه اىنکه در جامعه حضور ندارد. اىشان چون خورشىد عالم تاب، انوار هداىت و رهبرى خود را بر مسلمانان مى تاباند. به عبارت دىگر، این انسان ها هستند که امام را نمى بىنند، نه اىن که اىشان در بىن مردم حضور نداشته باشد.
امیرالمؤمنین(ع) مى فرماید:حجت خداوند در میان مردم حضور دارد، از معابر و خیابان ها عبور مى کند … به نقاط مختلف
جهان مى رود، سخن مردم را مى شنود و بر جماعت مردم سلام مى کند. مى بیند و دیده نمى شود؛ تا این که زمان ظهور و وعدهٔ الهى و نداى آسمانى فر ا مى رسد. هان! آن روز، روز شادى فرزندان على و پیروان اوست.(1)
امام عصر (عج) خود مى فرماید:«بهره بردن از من در عصر غیبتم، مانند بهره بردن از آفتاب است هنگامى که پشت ابرها باشد.(2)
این پنهان بودن در پشت ابر ناشى از عدم شایستگى انسان ها دربهره مندی از رهبری ظاهری ایشان است.
آری، بخش اصلى رهبرى امام مربوط به ولایت معنوى است. ایشان که به اذن خداوند از احوال انسان ها آگاه است، به صورت هاى مختلف، افراد مستعد و به ویژه شیعیان و محبان خویش را از کمک ها و امدادهاى معنوى برای رشد و تعالى برخوردار مى سازد. امام عصر در نامه اى به شیخ مفید ، از علماى بزرگ اسلام، مى فرماید: ما از اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده و مخفى نمى ماند.(3) ایشان در ادامهٔ همین نامه مى فرماید: ما در رسیدگى [به شما] و سرپرستى شما کوتاهى و سستی نم ىکنیم و یاد شما را از خاطر نم ىبریم که اگر جز این بود، دشوارى ها و مصیبت ها بر شما فرود مى آمد و دشمنان، شما را ریشه کن مى کردند.(4)
از این نامه درمى یابیم که لطف و محبّت امام همواره وجود دارد تا جایى که اگر کمک و دستگیرى ایشان نباشد، مشکلات و توطئه های دشمنان، ریشهٔ مسلمانان و شیعیان را قطع خواهد کرد. در حقیقت، هم اکنون نیز امام عصر سرپرست، حافظ و یاور مسلمانان است. هدایت باطنى افراد، حل بعضى از مشکلات علمى علما، خبر دادن از پاره اى رویدادها، دستگیرى از درماندگان، شفاى بیماران و دعا براى مؤمنان، نمونه هایى از این دستگیرى هاست. چه بسیارند افرادى که از یارى آن حضرت برخوردار مى شوند؛ بدون آن که ایشان را بشناسند.
بنابراین، دورهٔ غیبت، به معناى عدم رهبرى امام عصر نیست بلکه رهبرى حقیقى مسلمانان هم اکنون نیز با ایشان است. امّا این رهبرى را انسان هاى عادى حس نمى کنند؛ همان طور که برخى از انسان ها فواید خورشید پشت ابر را درنمى یابند. اگر شب عالم را فراگیرد و خورشید هیچ گاه طلوع نکند، آن زمان است که نعمت وجود خورشید پشت ابر نیز بر همگان روشن خواهد شد. همچنین بخش رهبری ظاهری را ایشان به عالمان دین واگذار کرده است.
1-کتاب الغیبة، نعمانى، ص ۱۴۴
2- بحارالانوار، علامهٔ مجلسى، ج ۵۳ ، ص ۱۸۱
3- شیخ مفید در سال ۳۸۱ هجرى به مرجعیت شیعیان رسید و تا سال ۴۱۳ به مدت ۳۲ سال مرجعیت شیعیان را بر عهده داشت.
شیخ مفید بالغ بر دویست عنوان کتاب و رساله تألیف کرد و شاگردان بزرگى چون سید مرتضى، سید رضى و شیخ طوسى تربیت کرد و در تحکیم جایگاه تشیع در جهان اسلام بسیار مؤثر بود.
4- الاحتجاج، طبرسى، ج ۲، ص ۵
جنبش سایبری سفیران موعود (عج) - http://safiran-e-mouood.blog.ir
