چرا کاوش برای شناختن امام واجب است؟

کاوش برای شناختن امام به این جهت واجب است که حد اقل این احتمال در بین است که شخصیتی باشد که اطاعت او به حکم خدا بر ما واجب وبر امور ولایت بین است که شخصیتی باشد که اطاعت او به حکم خدا بر ما واجب وبر امور ولایت داشته باشد، و مفسر قرآن و مبین احکام و رهبر دین و دنیای مردم باشد، وبا این احتمال، عقل ما را موظف می نماید که پیرامون آن به کاوش بپردازیم و اوش را شناسائی نمائیم. و اگر در این وظیفه مسامحه کنیم و چنین شخصیتی وجود داشته باشد و او را نشناخته باشیم، معذور نخواهیم بود و الزام عقلی و وجدانی داریم که دنبال این احتمال را بگیریم تا به نفی یا اثبات آن برسیم. و این بیان در لزوم شناختن پیغمبر و بلکه لزوم کاوش از وجود خدا نیز جاری است. هیچ کس معذور نیست که در برابر اینگونه مسائل بی تفاوت باشد. باید برای هر یک از این پرسشها پاسخ داشته باشد، که صاحب این جهان و آفریننده این جهان کیست؟ و زندگی و حیات و بطور کلی عالم هستی پوچ و پوک و لغو و باطل و ناامید کننده است، یا با محتوی و بر حق و امید بخش و در مسیر بقاء و کمال است؟

خدا بندگان را با نیازی که به هدایت دارند چگونه هدایت کرده است؟

آیا به همان هدایت های عقلی و فطری اکتفا کرده، یا علاوه به وسیله افرادی به نام انبیاء و پیامبران، آنها را به برنامه های اعتقادی و اخلاقی و عملی هدایت فرموده و حجت را بر مردم تمام کرده و لطفش را کامل نموده است؟

آیا برای رهبری بعد از پیغمبر، کسی را معین کرده است؟ و اگر معین کرده است شخص تعیین شده کیست؟

اگر هم کسی بشر را متوجه به اینگونه پرسشها ننماید، خود به خود این سؤالات برایش جلو می آید. علاوه بر این، در مورد شناخت امام، قرآن و احادیث نیز دلالت و صراحت دارند مثل آیه: (یاأیها الذین آمنوا أطیعوا الله وأطیعوا الرسول واُولی الامر منکم) روشن است طبق این .« ای کسانی که ایمان آورده اید، خدای را اطاعت کنید و رسول و صاحبان امر از خویش را فرمان برید » [1]
آیه اطاعت ولی امر واجب است، و آن بدون شناخت او امکان پذیر نیست. از این جهت شناختن امام واجب است، بنا بر این
هیچ کس در ترک معرفت امام و تحقیق و کاوش از این موضوع معذور نمی باشد.

 [ 1] سوره نساء، آیه 59

سلام مهدی به پیامبران

ادب ما در مقابل انبیای الهی چگونه باید باشد و اولین ارتباط چگونه باید شروع شود؟

[ ادب این گونه است که ابتدا بگوییم ] :

سلام بر آدم برگزیده خدا از میان مخلوقاتش، سلام بر شیث ولی خدا و انتخاب شده او، سلام بر ادریس قیام کننده حجت خدا برای خدا، سلام بر نوح قبول شده در دعایش، سلام بر هود کمک شده به یاری از جانب خدا، سلام بر صالح که خداوند با کرامت خویش به او توجّه کرد، سلام بر ابراهیم که خدا دوستی خاص خود را به او بخشید، سلام بر اسماعیل که فدایی او قرار داد [ و خداوند] قربانی با ارزش خود را از بهشتش [ برای او قرار داد]، سلام بر اسحاق که خداوند پیامبری را در نسل او قرار داد، سلام بر یعقوب که خداوند به رحمت خود بینایی چشمش را به او بازگرداند، سلام بر یوسف که خداوند به عظمت خود او را از چاه نجات داد، سلام بر موسی که خداوند به قدرتش دریا را برای او شکافت، سلام بر هارون که خداوند او را به پیامبری مخصوصش گردانید، سلام بر شعیب که خدا او را بر امتّش یاری کرد، سلام بر داود که خداوند توبه او را پذیرفت و از اشتباهش گذشت، سلام بر سلیمان که جن به عزّت خدا ذلیل ومطیع او شد، سلام بر ایوب که خداوند او را از مریضی و بیماری شفا داد، سلام بر یونس که خداوند درباره او پیمانش را عملی ساخت، سلام بر عُزَیر که خداوند بعد از مرگش، دوباره او را زنده کرد، سلام بر زکریا که صبرکننده در بلاها بود، سلام بر یحیی که خداوند با شهادتش او را به قُرب خود رساند، سلام بر عیسی روح خدا و کلام او، سلام بر محمّد دوست خدا و برگزیده اش.¹

 

بحارالانوار، ج101، ص 317-318 و اشاره به علم : تِئولوژی Theology))، « ادیان شناسی».

ص23و24

پژوهنده ی طول عمر مهدی

شیخ مفید

 

عالم دیگری که در اویل سده‌ی پنجم ه.ق، به مسئله‌ی طول عمر امام زمان (علیه‌السّلام) پرداخته، محمّد بن محمّد بن نعمان، معروف به «شیخ مفید»، (336 - 413 ه.ق) است.وی امکان طول عمر را در مورد حضرت مهدی (علیه‌السّلام) از دو دیدگاه مورد بررسی قرار داده است:نخست، از راه تجربه‌ی تاریخی وارد شده است و جمع زیادی از پیروان ادیان و ملل مختلف را که عمری دراز داشته‌اند، ذکر کرده، سپس با استناد به قرآن، از نوح پیامبر (علیه‌السّلام) نام می‌برد که در میان قوم‌اش، نهصد و پنجاه سال اقامت کرد. [8] .

کراجکی‌

 

عالم دیگر سده‌ی پنجم، محمّد بن علی بن عثمان کراجکی (در گذشته‌ی 449 ه.ق) است. وی، از جمله‌ی عالمانی است که به تفصیل، پیرامون مسئله‌ی طول عمر امام مهدی (علیه‌السّلام) سخن گفته و اثر مستقلی به نام کتاب البرهان علی صحّة طول عمر الأمام صاحب الزمان تألیف کرده است. [9] .دانشمند یاد شده، نخست، به قرآن کریم استناد می‌کند و عمر طولانی نوح و خضر را یادآور می‌شود، سپس از ابلیس نام می‌برد که به تصریح قرآن، از روزگار آدم، و حتّی پیش از آن، تاکنون زنده است.وی، سپس، جمع کثیری از معمّرین را ذکر می‌کند که از عُمر دراز برخوردار بوده‌اند، و عمر طولانیِ آنان، افزون بر امّت اسلامی، مورد قبول یهودیان و مسیحیان نیز قرار دارد. [10] .

شیخ طوسی‌

 

سومین دانشمندی که در سده‌ی پنجم، متعرض مسئله‌ی طول عمر شده و برای پاسخگویی به این مشکل، به چاره‌جویی پرداخته، محمّد بن حسن طوسی (385 - 460 ه.ق) است.وی، در کتاب الغیبه، مسئله‌ی طول عُمر حضرت مهدی (علیه‌السّلام) را از دو منظر مورد بررسی قرار داده است:نخست، به احادیثی تمسک می‌کند که صاحبان صحاح اهل سنّت در مورد دجّال نقل کرده‌اند که در زمان رسول خدا (علیه‌السّلام) متولّد شده است و به حیات خود ادامه می‌دهد تا در آخر الزمان خروج کند.دوم، به «تجربه‌ی تاریخی» استناد می‌کند و نمونه‌های متعدّدی از «معمّرین» را ذکر می‌کند [11] .

[8] مضفات شیخ مفید، ج 3، ص 93 - 103، با تحقیق سیّد محمد قاضی، چاپ کنگره‌ی هزاره‌ی شیخ مفید، چاپ اوّل، سال 1413 ه.ق.

[9] این کتاب، هم اکنون بخشی از جلد دوم کنز الفوائد را تشکیل می‌دهد. [

[10] کنز الفوائد، محمّد بن علی بن عثمان کراجکی، ج 2، ص 114 - 158، با تحقیق شیخ عبدالله نعمه، انتشارات دارالذخائر، قم، 1410 ه.ق.

[11] کتاب الغیبه، محمّد بن حسن طوسی، ص 113 - 126، با تحقیق عبادالله تهرانی و علی احمد ناصح، مؤسسّه‌ی معارف اسلامی، قم، چاپ اوّل، 1411 ه.ق.

شیخ صدوق نخستین پژوهنده ی طول عمر امام مهدی

اسناد و مدارک موجود، نشان میدهد، نخستین دانشمندی که به طرح مسئله ی طول عمر امام زمان (علیه السّلام) پرداخته، ابو جعفر در گذشته ی 381 ه.ق) است. وی، در کتاب خود، کمال الدین و تمام ) « شیخ صدوق » محمّد بن علی ابن بابویه قمی، معروف به النعمۀ [ 5] به تفصیل، به مسئلهی طول عمر پرداخته و به پرسش های مخالفان مسئله ی طول عمر امام مهدی (علیه السّلام) پاسخ گفته اختصاص داده است و دهها نفر از معمّرین را که عُمری بیش از « معمّرین » است.وی، فصل جامعی از کتاب یاد شده را به زندگی صد و بیست سال داشتهاند، نام میبرد و شرح حال و زندگی هر یک از آنان را به صورت مختصر ذکر میکند.در میان این جمعیّت، که بسیاری از آنان قبل از اسلام و شماری پس از اسلام میزیستهاند - عُمرهایی بین صد و بیست تا سه هزار سال به چشم میخورد.مؤلف ارجمند، در پایان این فصل از کتاب خود مینویسد:خیرهایی که در مورد افراد دارای عمر طولانی ذکر کردم، اختصاص به شیعه ندارد، بلکه مخالفان ما نیز این خبرها را از طرق مختلف نقل کردهاند و بر آن صحه گذاردهاند. [ 6] .از نبی اکرم (صلّی اللّهُ علیه وآله وسلّم) نیز روایت شده که فرمود:آن چه در میان امّتهای پیشین روی داده، همانند آن، در میان این امّت نیز وجودخواهد داشت.حال که عمر طولانی در میان پیشینیان به حقیقت پیوسته، چرا برخی قائم آل محمد (صلّی اللّهُ علیه وآله وسلّم) را به خاطر عُمر طولانیاش انکار می کنند، بخصوص که در مورد ایشان، خبرهای فراوانی از نبی اکرم (صلّی اللّهُ علیه وآله وسلّم) و امامان معصوم (علیهم السّلام) به ما رسیده است؟! [ 7] .قابل ذکر است که مرحوم صدوق، مسئلهی طول عمر حضرت مهدی (علیهالسّلام) را و افراد دارای عمر طولانی، مورد بررسی قرار داده، و متعرض سایر ادلهای که در بحث طول عمر « تجربهی تاریخی » تنها از طریق میتوان بدان استناد کرد، نشده است.

http://safiran-e-mouood.blog.ir  جنبش سایبری سفیران موعود

[5] کمال الدین و تمام النعمۀ، ص 553 -576

[6]قابل ذکر است که شماری از دانشمندان اهل سنت، از جمله ابو حاتم سیستانی، کتاب مستقلی در مورد  « معمّرین »تألیف کرده است.

[7]کمال الدین و تمام النعمۀ، ص 576

قائم و عاشورا

«قائم» از القاب خاصه حضرت حجت (عج) است که در بیشتر روایات شیعه وارد شده و اطلاق آن بر هیچ یک از معصومین دیگر روا نیست.ابو حمزه ثمالی می‌گوید: به امام محمد باقر (ع) عرض کردم: ای فرزند پیامبر! آیا شما همه قائم نیستید و حق را به پا نمی‌دارید؟ پس چرا تنها ولی عصر را قائم می‌خوانند؟ فرمود: «لما قتل جدّی الحسین ضجّت الملائکه بالبکاء و النحیب و قالوا الهنا أتصفح عمن قتل صفوتک و ابن صفوتک و خیرتک من خلقک؟... فاوحی الله الیهم قرّوا ملائکتی فو عزّتی و جلالی لانتقمنّ منهم و لو بعد حین... ثم کشف لهم عن الائمة من ولد الحسین فسر‌ت الملائکة بذلک ورأوا احدهم قائماً یصلی، فقال سبحانه: بهذا القائم انتقم منهم؛ چون جدم حسین (ع) کشته شد، فرشتگان صدا به گریه و ناله بلند نموده و عرض کردند: پروردگارا! آیا قاتلان بهترین بندگانت، و زاده اشرف برگزیدگانت را به حال خود وا می‌گذاری؟ خداوند به آنها وحی فرستاد: ای فرشتگان من! آرام گیرید. به عزّت و جلالم سوگند، از آنان انتقام خواهم گرفت؛ هر چند بعد از گذشت زمان‌ها باشد. آن‌گاه پروردگار عالم پرده از جلو دیدگان آنان کنار زد و امامان از فرزندان امام حسین (ع) را یکی پس از دیگری به آنها نشان داد. فرشتگان از این منظره، مسرور و شادمان گردیدند و دیدند که یکی از آن بزرگواران، ایستاده مشغول نماز است. خداوند فرمود: با این قائم (شخص ایستاده) از آنان (قاتلان حسین (ع)) انتقام خواهم گرفت». [17] .محمد بن حمران می‌گوید: امام صادق (ع) فرمود: چون جریان شهادت امام حسین (ع) واقع شد، فرشتگان به درگاه الهی نالیدند و خروش بر آورده، به خداوند عرض کردند: بار خدایا! آیا با حسین که انتخاب شده تو و فرزند پیامبر تو اینچنین رفتار شود؟ خداوند شبح و سایه قائم را در برابر آنان در حالت ایستاده مجسم کرد و فرمود: با این (قائم) از ستم کنندگان به حسین انتقام خواهم گرفت. [18] .

امام مهدی و امام حسین

خداوند متعال می‌فرماید: «و لا تقتلوا النفس التی حرّم الله الا بالحق و من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیّه سلطانا، فلا یسر‌ف فی القتل انه کان منصورا [3] ؛ کسی را که خداوند خونش را حرام شمرده، به قتل نرسانید، مگر به حق و آن کسی که مظلوم کشته شده، برای ولیش سلطه (حق قصاص) قرار دادیم؛ اما در قتل اسراف نکند، چرا که او مورد حمایت است».سلاّم بن مستنیر می‌گوید: امام محمد باقر (ع) درباره آیه «و من قتل مظلوما» فرمود: «او حسین بن علی (ع) است که مظلوم کشته شد و ما اولیای او هستیم. و قائم ما چون قیام کند، در طلب انتقام خون امام حسین (ع) بر آید؛ پس می‌کشد تا جایی که گفته می‌شود اسراف در قتل کرده است. مقتول، حسین (ع) و ولیّ او قائم (عج) است. و اسراف در قتل این است که غیر قاتل او کشته شود. او منصور است؛ زیرا از دنیا نمی‌گذرد تا این که یاری شود به مردی از خاندان پیامبر خدا که زمین را پر از قسط و عدل کند، همچنان‌که پس از جور و ظلم شده باشد». [4] .قندوزی حنفی نیز می‌گوید: «از امام علی الرضا فرزند موسی الکاظم (رضی الله عنهما) رسیده که آن حضرت فرمود: آیه «و من قتل مظلوما» [5] درباره حسین و مهدی (ع) نازل شده است».


[3] سوره اسراء، آیه 33.
[4] تفسیر عیاشی ج 2، ص 290: «عن سلام بن المستنیر عن ابی جعفر علیه السلام فی قوله: «و من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیّه سلطانا فلا یسرف فی القتل انه کان منصورا» قال: هو الحسین بن علی علیه السلام قتل مظلوما و نحن اولیاؤه، و القائم منّا اذا قام طلب بثار الحسین، فیقتل حتی یقال قد اسرف فی القتل، و قال: المقتول الحسین علیه السلام و ولیه القائم، و الاسراف فی القتل ان یقتل غیر قاتله انه کان منصورا، فانه لا یذهب من الدنیا حتی ینتصر برجل من آل رسول الله صلی الله علیه و آله یملأ الارض قسطا و عدلا کما ملئت جورا و ظلما». (البرهان، ج 2، ص 419؛ البحار، ج 10، ص 150؛ اثبات الهداة، ج‌7، ص 102).
[5] ینابیع المودة، ص 590.

همراه با قرآن

امام حسین از نگاه امام مهدی
چیست؟ « کهیعص » ای فرزند رسول خدا! تأویل آیه » : سعد بن عبدالله قمی گوید: به امام عصر - اوراحنا له الفداه - عرض کردم
هذه الحروف من انباء الغیب، اطلع الله علیها عبده زکریا، ثم قصها علی محمد (ص) و ذلک ان زکریا سأل ربه ان یعلّمه » : فرمود
اسماء الخمسۀ فاهبط علیه جبرئیل فعلّمه ایاها...؛ [ 1] این حروف از اخبار غیبی است که خداوند زکریا را از آن مطّلع کرده و بعد از
داستان از این قرار است که: زکریا از پروردگارش درخواست کرد که .«... آن داستان آن را به حضرت محمد (ص) باز گفته است
را به وی بیاموزد. خداوند، جبرئیل را بر او فرو فرستاد و آن اسماء را به او تعلیم داد.زکریا چون نامهای محمد، « اسماء خمسه طیّبه »
علی، فاطمه، و حسن (علیهم السلام) را یاد میکرد، اندوهش بر طرف میشد و گرفتاریش از بین میرفت. و چون حسین (ع) را یاد
میکرد، بغض و غ ّ ص ه، گلویش را میگرفت و میگریست و مبهوت میشد.روزی گفت: بارالها! چرا وقتی آن چهار نفر را یاد
میکنم، آرامش مییابم و اندوهم بر طرف میشود؛ اما وقتی حسین را یاد میکنم، اشکم جاری میشود و نالهام بلند میشود؟خدای
نام یزید « یاء » رمز هلاک عترت طاهره است، و « هاء » اسم کربلا و « کاف » !« کهیعص » : تعالی او را از این داستان آگاه کرد و فرمود
نشان صبر او است.زکریا چون این مطلب را شنید، نالان و غمین شد و تا سه روز « صاد » اشاره به عطش و « عین » ظالم بر حسین (ع) و
از عبادتگاهش بیرون نیامد، و به کسی اجازه نداد که نزد او بیاید. و گریه و ناله سر داد و چنین نوحه گفت:بارالها! از مصیبتی که
برای فرزند بهترین خلایق خود، تقدیر کردهای دردمندم.خدایا! آیا این مصیبت را بر آستانه او نازل میکنی؟ آیا جامه این مصیبت
را بر تن علی و فاطمه میپوشانی!؟ آیا این فاجعه را بر ساحت آنان فرود میآوری؟بعد از آن گفت: بارالها! فرزندی به من عطا کن
تا در پیری چشمم به او روشن شود و او را وارث و وصیّ من قرار ده؛ آنگاه مرا دردمند او گردان؛ همچنان که حبیبت محمد را
دردمند فرزندش گرداندی.خداوند، یحیی را به او بخشید و او را دردمند وی ساخت. و دوره حمل یحیی شش ماه بود و مدت حمل
امام حسین (ع) نیز شش ماه بود و برای آن نیز قضیهای طولانی است.

کمال الدین، ج 2، ص 420

جنبش سایبری سفیران موعود (عج) -http://safiran-e-mouood.blog.ir

یالثارات الحسین

از نوای غریبانه استغاثه امام حسین (ع)، سالها و قرنها میگذرد، اما انعکاس آن را میتوان در لحظه لحظه تاریخ به گوش جان شنید، این فریاد نه تنها رو به خاموشی و افول نگذاشته، بلکه هر روز رساتر و پرصلابتتر، خروش وجوشش آزادگان عالم را افزوده است.گویا امام حسین (ع) سالها و قرنها چشم به راه دوخته و به انتظار نشسته است؛ تا امام عصر (عج)، ندایش را پاسخ گوید؛ پرچم بر زمین ماندهاش را به دوش گیرد؛ داغهای کهنه اش را التیام بخشد و آرمانهای بلندش را لباس تحقق بپوشاند. روز ظهور، هنگام پاسخ به استغاثه مظلومانه امام حسین (ع) است و حضرت مهدی (ع) پاسخ دهنده آن.

در این گستره بیانتها و افقهای دور آن، کسی به خروش و التهاب فرزندش که برای رسیدن آن روز، گذر آرام آرام و جانکاه لحظه ها را به تماشا می نشیند و روزها و سالها را با چشمان منتظرش بدرقه می کند وجود ندارد.به راستی چه رمزی مهر سکوتْ بر لبان بسته و چه سرّی در این میان رخ پنهان کرده است؟

چرا یاد امام حسین (ع) همیشه و همه جا، همراه و هم پای یاد حضرت مهدی (ع) است؟

چرا هر جا سخن ازاست و یاد حسین (ع) آغازین کلام مهدی « ظهور » حسین (ع) است، نام حضرت مهدی (ع) نیز رخ میگشاید؟ چرا عاشورا روز (ع)...؟

این گفتار می کوشد گوشه هایی از این ارتباط و پیوست را، از منظرهای مختلف و در ابعاد گوناگون بررسی کند و فهرست وار آنها را در چهار بخش (همراه با قرآن، همراه با روایات، ادعیه و زیارات، تشرفات) و یک خاتمه برشمارد تا به عنوان دستمایه برخی از محققان و مبلغان و نیز ابزاری برای تحقیق و پژوهش بیشتر و مقدمهای برای کشف زوایایی دیگر از حقایق نورانی حیات این دو امام همام (ع) باشد. گرچه بررسی و تحلیل این پیوستگیها و نیز نتایج و آثار آن، مجالی دیگر و فرصتی فراختر می طلبد و گشودن گره اسرار این پیوستگیها، دلهایی راز دان و جانهایی آگاه از آن اسرار را می طلبد.

جنبش سایبری سفیران موعود (عج) -http://safiran-e-mouood.blog.ir

تبیین معارف مهدوی به سبک داستان وتمثیل

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

ببینید دوستان ...

کشتی ای را در دریایی طوفانی در نظر بگیرید. در یک فرض ممکن است افراد این کشتی باور کنند که اطرافشان تا هزاران فرسنگ، هیچ ساحل نجاتی وجود ندارد و توشه ی اندکی همراه دارند؛ به راستی آنان چه خواهند کرد؟ آیا هیچ تصور می شود که حرکتی کنند؟ نه؛ چون پذیرفته اند که مرگشان حتمی است!!

فرض دیگر این است که افراد آن کشتی، به یقین بدانند که در نزدیکی شان، ساحل امن و نجاتی وجود دارد. این افراد چه می کنند؟ قطعاً اینها تلاش می کنند تا خود را به ساحل برسانند.

همین قدر که امید در دل انسان به وجود آمد، مرگ سایه خود را جمع می کند و کنار می رود. امید موجب می شود، انسان تلاش و حرکت کند، پیش برود، مبارزه کند و زنده بماند.

مَثَلِ بشریت، در طول تاریخ و در حیات اجتماعی، مَثَلِ همان سرنشینان کشتی طوفان زده است که همیشه گرفتار مشکلاتی از سوی قدرتمندان، ستمگران وحکمرانان بوده است.

دسته ای نجات را آرزویی دست نیافتنی تلقی کرده و گروهی با استفاده از آموزه های دینی، آن را وعده ای الهی و تخلف ناپذیر انگاشته اند. گروهی در راه برون رفت از آن مجاهدت کرده و عده ای سر تسلیم فرود آورده اند.

باورداشت موعود منجی – که در آموزه های اسلام با عنوان « مهدویت » مطرح شده – همان اعتقاد به وجود ساحل نجاتی است که انسان های گرفتار را به آینده ای روشن و سرشار از آرامش و آسایش نوید می دهد.

مهدویت، فکر و اندیشه ای است که آثار اجتماعی فراوانی دارد، مهمترین آنها، از بین بردن یأس و ناامیدی از پیکره اجتماع است. مهدویت؛ یعنی، امیدواری به آینده ای روشن و پیامی رهایی بخش به بشر سرخورده و ستم دیده و اینکه روزی یک مرد الهی خواهد آمد و آنچه مردم بدان امید دارند، تحقق خواهد بخشید.

تبیین معارف مهدوی براساس ادله واسناد

در هر بخشی پیش از پرداختن به مسائل آن، باید به ضرورت و بایستگی آن توجه کرد، تا با انگیزه ی قوی و توان کافی وارد شد.

«اعتقاد» بنیان اصلی زندگی است؛ یعنی، آنچه را که انسان در میان عمل انجام می دهد، بی تردید به ساختار اعتقادی او بر می گردد. از این رو اگر انسان دارای اعتقاد صحیح و مستحکم با شد، در صحنه عمل گرفتار لغزش و دو دلی نخواهد شد. مهمترین چیزی که به اعتقاد درست شکل می دهد، معرفت است.

عقیده به مصلح کل اختصاص به شیعه یا مسلمانان ندارد، بلکه تمام ادیان و مذاهب آسمانی در این عقیده مشترکند. پیروان همه ی ادیان معتقدند که در یک عصر تاریک و بحرانی که جهان، را فساد و بیدادگری و بی دینی فرا گرفته، نجات دهنده ای بزرگ طلوع می کند؛ این نوید خوش را نه تنها در تمام کتاب هایی که به عنوان کتاب آسمانی باقی مانده مانند: کتاب زند و پازند، کتاب جاماسبنامه که از کتابهای مقدس زرتشتیان هستند، کتاب تورات و ملحقات آن که کتاب مقدس یهود شمرده می شود و کتاب انجیل عیسویان، می توان پیدا کرد، بلکه در کتاب های مقدس براهمه و بودائیان نیز کم و بیش دیده می شود.

اساسا نباید مهدی و نجات دهنده ی جهان را به یک ملت معینی اختصاص دهیم، زیرا او می آید که با عناوین اختلاف انگیز مانند: این نژاد و آن نژاد، این دین و آن دین، این ملت و آن ملت، این کشور و آن کشور، مبارزه کند، بنابراین، باید او را مهدی موعود جهانیان شمرد. او نجات دهنده حزب خدا پرستان است و پیروزی او پیروزی تمام انبیاء و مردان بزرگ الهی است.

به اعتقاد ما شیعیان مصلح کل با تمام خصوصیات در منابع دینی و تاریخی معرفی شده است و او فرزند امام حسن عسکری علیه السلام می باشد و بدست آن بزرگوار دولت حق تشکیل خواهد شد، دولت عدل اسلامی و او مظهر عدل الهی می باشد، برای ساختن دنیایی جدای از همه تبعیض ها و امتیاز خواهی ها، دورانی شیرین و جذاب همراه با مهر و برادری. امام زمان علیه السلام منادی ارزشهای والای الهی و اسلامی است، بشر در دولت حق مزه ی شیرین معارف و عبودیت بندگی را احساس خواهد کرد، موانع رشد از سر راه بشر برداشته خواهد شد و تازه اول دوران نیکو زیستن است.

«  وَ لَقَد کَتَبنا فِی الزَّبُور مِن بَعدِ الذِّکر اِنَّ الاَرض یَرِثُِهاعِبادیَ الصّالِحُون---- انبیاء / 105»

به بیان قرآن کریم در ایه ی فوق بالاخره دنیای پرمخاطره و همراه سردرگمی و بی سر و سامانی بسر خواهد آمد و مصلحی بزرگ از تبار حضرت علی و حضرت زهرا علیهم السلام ظهور پیدا خواهد کرد و بشر را به درجات عالی انسانی خواهد رساند. کار بزرگ اصلاح جان و جامعه انسانی بدست زبده آفاق حضرت ولی عصر علیه السلام اتفاق خواهد افتاد ان شاء الله.

جنبش سایبری سفیران موعود (عج) - http://safiran-e-mouood.blog.ir